
“Konuşurken anne babasının yaptığı aynı mimikleri öğrenmeyen kim vardır ya da en iyi arkadaşının yapabildiğini görerek korkularını aşmayan? “
Albert Bandura’ya göre; kişi, çevre ve davranış; bireyin öğrenmesini etkileyen üç bileşendir. İnsanlar, çevrelerindeki diğer bireyleri gözlemleyerek birçok davranışı öğrenirler. Gözlemleme, beynimizde pekiştirme veya cezalandırmaya ihtiyaç duymadan direk olarak öğrenme etkileri oluşturur.
Bizler birçok davranışı taklitle kazanırız. Davranışlarımızda genetik faktörlerin etkisi olsa da, çevreleyen modeller ve yaşadığımız ortam bizi daha çok etkiler.
Çocuklarda taklitle öğrenilen davranışlardan biri de, onlara diş fırçalama alışkanlığının kazandırılmasıdır.
Bebeklerde 6 ila 8. aylarda ilk süt dişleri ağız içerisinde sürmeye başlar. Süt dişlerinin sürmesiyle birlikte onları, çürükten koruyabilmek için diş temizliği işlemi de hemen başlamalıdır.
Çocuklar, 2- 2,5 yaşından itibaren dişlerini fırçalamayı öğrenmeli ve düzenli olarak diş fırçalamayı da alışkanlık haline getirmelidir.
Diş fırçalamayı öğretmenin en kolay yolu ise anne-baba olarak çocuğa örnek olmaktır. Ev içinde büyüklerin diş fırçalamasını izleyen ve hatta onlarla birlikte bu işlemi yapan çocuk, bu alışkanlığı çok daha kolay kazanacak ve anne-baba da örnek olarak çocuğa en iyi eğitimi vermiş olacaktır.