Mavi balon

Herkes yaşamda kendi hikayesinin kahramanı, anlatıcısı ya da başkalarının hikayelerinin dinleyicisi ya da yan rolüdür.

Masallar, hikayeler, ya da mitler yaşam içinde yaşamı barındırırlar ip uçları ile.

Yaşadığımız, gözle görülen ya da görülmeyen zamanın içinde…. bir varmış bir yokmuşla başlayan masallar misali yaşamın en özel kahramanlarıdır çocuklar.

Mitolojide pek çok kahramanın çocuk unsurları barındırması da onların düş zenginliğini ve hayata bakışındaki o derin anlamı barındırır.

Onlardan alırız uyanışın mesajlarını ister gerçek ister efsanevi… İster imgesel ister düşsel olsun…

Ancak derin uykuda olan yetişkinler sınıfındaysanız yine dalarsınız yaşam uykusuna. Kaldığınız yerden devam eder (mi) yaşam!

İnsanlık değişmedikçe….. Uyanmadıkça ‘irade’nin ipine asılıp, kaçıncı uykunun derinliğine düşeriz yine yeniden ‘kimbilir’!

Bir söz bazen tüm gerçeği serer gözler önüne ve görülmeyenin ötesine uzanır zaman…

O çocuk dünyasının tek cümleye sığan hatta tek ana kodlanan sihirli sözcükleri tokat gibi vurur yetişkin kimliğimize “Uyanın!” dercesine.

Onların masumiyeti çığlık atmaz,
sakin inen bir balyoz gibi vurur anlayana,
yaşam masallarının anlamını kavrayana…

Binlerce acının içinde görürsünüz insanlık hallerini, uyanış ordadır oysa. Uzakta ararız yine de gizli hazinenin izlerini.

Az gider uz gider dere tepe düz gideriz, amma velakin bir arpa boyu yol almamışızdır zamanın içinde.

Oysa çocuk almıştır o yolu. Bilir görünmeyenin ötesini ve sevgiyle saklar hazinesini, masumiyetini, bozulmayan yüreğinde.

Tüm balonların içinde bir tek o mavi balon değerlidir onun için, düşleri saklıdır içinde. Özlemleri ve yakın zamanda kaybettiği babasının nefesi…

Bir nefes üfler ki tüm depremlere bedel.

O ‘uyanış’ ve ‘farkındalık’ belki de bir tek ona aittir o anda. Sonsuza kadar kalır kendi masalında o mavi balon.

“Babam şişirdi o balonu, onun nefesi var içinde….”

Evren Balgöz

Gürbüz Doğan Ekşioğlu çizgisiyle.