Görmeden bu kadar güzel eserler ortaya çıkarmak mümkün müydü? Gün batımını, baharda çiçek açan yemyeşil doğayı ve renkleri görememek, görmeden yaptığı resimlere bu duyguyuyansıtabilmek…
Eşref Armağan hiçbir sanat öğrenimi görmedi. Kendi kendine okuma yazmayı öğrendi. Elleri her zaman onun gözleri oldu. Görmemesine rağmen çizimlerinin bu denli gerçeği yansıtması, resim yapmayı onda tutkuya dönüştürdü.
Hiç görmediği şeyleri dokunarak hissederek çizebilmek, hiç görmediği renklerle resimleri renklendirmek, boyut ve perspektif kazandırarak canlandırmak…
Görmezliğinin düzelmeyeceğinin farkında olan ve çocukluğundan itibaren dünyayı keşfetmeye çıkan Eşref Armağan’ın yaşamındaki en büyük destekçisi babası oldu. Babasının boya kalemlerini sıraya dizmesiyle renkleri ezberledi ve hâlâ boyalarını belli bir sırayla kullanmakta…
İnsanlara sorduğu ” Gölge ne renk? Işık nasıl eklenir ? ” gibi sorularla resimlerine boyut ve perspektif katmayı öğrendi.
Eşref Armağan’ın resimleri yurt içinin yanında yurt dışında da pek çok ülkede sergilendi. Real Super Humans ( Gerçek Süper İnsanlar) ve ” The Colors of Darkness ” ( Karanlığın Renkleri ) isimli ödüllü belgesele yaşamı konu oldu.
Harvard Üniversitesi’ndeki nöroloji bilim dalındaki profesörler ise onun beynini incelediler. Görmeden bir insan nasıl gerçeğine bu kadar yakın resimler yapabiliyordu, onun asıl sırrı neydi ?
Normal gören insanların bir şeye baktığında beyninde olan hareketlenme, Eşref Armağan’da bir şeye dokunduğunda gözleniyor ve doğuştan duyu organları ve kanalları sağlam olan kişilerle aynı çalışıyordu. Eşref Armağan’ın asıl sırrı buydu ve kendini öyle geliştirmişti ki, nesneleri adeta görüyordu. Karanlığın çaresizlik ve sadece siyahtan ibaret olmadığını gösteren, resimlerine kattığı renkler, boyut ve perspektifi yaşamına da katmış olan tarihe geçmiş bir ressam, dâhi bir insandı.
mavi lotus 