Mutlu adamın gömleği

Mutlu Adamın Gömleği

Bir hükümdar amansız bir hastalığa yakalanır. Ülkenin ve komşu ülkenin bütün hekimleri saraya çağrılırlar. Ancak hastalığa hiçbir çare bulunamaz. Hükümdar herkesin gözü önünde her geçen gün biraz daha erimektedir. Umutsuzluk içinde çırpınırken son çare olarak ülkedeki bütün falcıların ve büyücülerin bulunup saraya getirilmesini ister.

Adamları koşarlar, ülkede ne kadar adı falcıya, büyücüye çıkmış insan varsa toplayıp getirirler.

Falcılar, büyücüler hükümdara tek tek bakarlar, bildikleri bütün numaraları yaparlar, ama hiçbiri de hükümdarda bir iyileşme sağlayamaz.

Bir gün sarayın kapısına yaşlı bir kadın gelir. Bu kadın hükümdarın derdini nasıl çözeceğini bildiğini söylemektedir.

Yaşlı kadın hemen hükümdarın yanına götürülür ve çareyi hükümdara anlatır :

” Adamlarınız ülkeyi dolaşacak, ülkenin en mutlu adamını bulacak, onun gömleğini alacak ve siz de bu gömleği giyince iyileşeceksiniz. ” der.

Hükümdar emir verir ve adamları hemen ülkenin dört bir yanına dağılır ve ülkenin en mutlu adamını aramaya başlarlar. Önce en zenginlerin kapısını çalarlar. Ancak hangi zenginle konuşurlarsa onun hiç de tahmin ettikleri gibi mutlu olmadığını görürler. Aralarından bir ikisi en değerli gömleklerini verirler. Hükümdar gömlekleri giyer, fakat bunların hiçbirisi hastalığına fayda sağlamaz. Böylece o gömleklerin sahiplerinin söyledikleri gibi gerçekten mutlu olmadıkları ortaya çıkar.

Hükümdar iyice köpürür, adamları ise zengin fakir demeden mutlu insan aramaya devam etmektedir ve bir kişi bile bulamazlar.

Durmaksızın dolaşırken, susuz kalan hükümdarın adamlarından birkaçı dökülen bir kulübenin yanından geçerler. Su istemek için yaklaştıklarında içeriden gelen sesi duyarlar.

Bir adam kendi kendine konuşmaktadır.

” Ne kadar mutluyum, benden iyisi yok, karnımı doyurdum, yarın çalışacak gücüm de var. Benden iyisi yok !”

Hükümdarın adamları suyu unutup, hemen içeri dalar. Bu son derece yoksul kulübede bir adam yere oturmuş, kâğıt üzerine serdiği peynir ekmeğin son kırıntılarını ağzına atarken, bir yandan da türkü söylemektedir.

Hükümdarın adamları :

” Nihayet bulduk ” diye hamle yaparlar ve yanan tek mumun zayıf ışığında ise adamın gömleğinin olmadığını

görürler. Alıntıdır.